Deze zin speelt al een tijdje door m’n hoofd. Sinds ik in juni voor het eerst hoorde van Dr. Pearl en zijn Reconnective Healing zijn de dingen niet meer wat ze geweest zijn.

Stap voor stap, maar steeds meer in sneltreintempo, laat ik de frequenties hun werk doen. Step back and observe, leerde ik in Praag. En precies door dit te doen – niks dus – zie ik meer en meer dat ik continu uitgenodigd wordt om stappen te zetten. Reconnective Healing zet de deur open, en het is aan mij om er door te stappen of niet. Beide opties zijn ok.

Wat doe jij, als de deur uitnodigend opengaat? Twijfel je? Ben je bang? Maakt het je boos? Vind je het allemaal dikke zever in pakskes?

Wat je ook doet, wat je keuze ook is, het is ok. Maar doe dat stapje naar achter. Laat conflicten, drama en gedoe gewoon even zijn. Laat je frustratie, verdriet, zorgen, gepieker over wat was en wat (misschien (n-)ooit) zal zijn waar het is, en observeer. Observeer je ervaring. En stap door die deur. En je realiteit zal nooit nog zijn wat ze geweest is.